Psychoterapia indywidualna dziecka

Psychoterapia indywidualna  dla najmłodszych dzieci w swej formie przypomina swobodną, niekierowaną zabawę opartą na odwoływaniu się do naturalnych zainteresowań dziecka i form ekspresji (rysowanie, układanie, lepienie, zabawa wybranymi przedmiotami, nadawanie ról itp.). Czym starsze dziecko tym bardziej podstawą terapii staje się rozmowa. Może ona dotyczyć codziennych spraw dziecka, jego sposobu ich przeżywania, jego uczuć, problemów, funkcjonowania. Podczas terapii dziecko, wykorzystując swoją naturalną aktywność w zabawie i rozmowie, przekazuje ważne dla niego sprawy i problemy, pokazując jednocześnie, w jaki sposób je przeżywa. W trakcie spotkań, na bazie tworzącego się zaufania w relacji terapeutycznej pomiędzy dzieckiem a terapeutą możliwa staje się zmiana dotycząca niekorzystnych emocji i blokujących rozwój dziecka trudności.

Częstotliwość sesji jest uzależniona od ustalonej formy pracy między terapeutą a rodziną.
Podczas procesu terapii dziecka ważne jest zaangażowanie i wsparcie rodziców. Psychoterapeuta regularnie spotyka się z rodzicami, zwykle co najmniej raz w miesiącu lub rzadziej,zależnie od wieku dziecka. Spotkania służą temu, by pomóc rodzicom w jak najlepszym rozumieniu swojego dziecka, jego wewnętrznego świata, postrzegania i przeżywania siebie i innych (dotyczyć to może np. lepszego rozumienia przebiegu rozwoju dziecka i jego kryzysów, problemów separacyjnych, seksualności, trudności w uczeniu się, fobii, zachowań agresywnych). Na spotkaniach nie są jednak omawiane z rodzicami szczegóły tego, o czym dziecko mówi czy w inny sposób komunikuje psychoterapeucie podczas spotkań. Psychoterapeutę obowiązuje bowiem zasada poufności, która jest podstawą relacji i zaufania, dotycząca wszystkiego, co dzieje się w gabinecie. Poufność daje możliwość stworzenia bezpiecznej przestrzeni i warunków sprzyjających terapii dziecka. Odstępstwem od zasady poufności są sytuacje zagrożenia zdrowia lub życia (np. wypowiedzi świadczące o myślach samobójczych).

Rodzice muszą zdawać sobie sprawę, że terapia dziecka tak naprawdę obejmuje całą rodzinę. Może okazać się konieczne, żeby rodzina zmieniła swoje nawyki, przyzwyczajenia, lub nawet, żeby jedno z rodziców lub obydwoje podjęli własną terapię indywidualnie lub jako para.

Nasza strona używa plików cookies. Czym są pliki cookies i dlaczego je stosujemy? Odpowiedż znajdziesz tutaj